عمر خود را با غریبی ساختم        در ره عشق کسی دل باختم

هستی ام شد غرق دریای سکوت        با خیالش روزها پرداختم

در فراقش اشک چشم و سوز و آه        غیر ناله نغمه ای ننواختم

گریه ام را شانه ای کم بود لیک        روی حاجت با کسی ننواختم

روزی فاش کردم راز خویش        عشق پاکم را هویدا ساختم

گفتمش از شعله ی چشمان تو        ناله کردم سوختم بگداختم

گفتمش با من بمان ای نازنین        با تو این ویرانه دل را ساختم

پسره میگه من عاشقتم میخوام باهات ازدواج کنم.
دختر: خونه داری؟

نه...

دختر حرفشو قطع میکنه: بی ام و داری؟

نه...

چقدر حقوق میگیری؟

پسر: حقوق ندارم آخه...

دختر: برو گمشو چی فکر کردی به من پیشنهاد دادی؟ و میره

پسر با خودش می گه: من چندتا ویلا دارم خونه واسه چی؟ یه پورشه با یه بنز دارم بی ام و دوست ندارم. چجوری حقوق بگیرم وقتی خودم مدیر شرکتم؟

و اینگونه بود که پسر رفت و دختر ( تـــــُـــرشید )

 این دنیا را به آنانی هدیه میکنم که به خیالشان دنیا فقط برای آنهاست

اما به تو

آسمان را هدیه میکنم که همیشه مانند دلت زیباست .

از خدای آسمان آنچه میخواهی بخواه که حاجت دلهای آسمانی رواست.

حرفهاي ما هنوز ناتمام...
تا نگاه مي کني:
وقت رفتن است
بازهم همان حکايت هميشگي !
لحظه ي عظيمت تو ناگزير مي شود
آي...
ناگهان 
چقدر زود
دير مي شود!  قیصر امین پور